مَظالم: آنچه در ذمه انسان است ولى صاحب آن معلوم نيست و يا دسترسى به صاحب آن ممكن نمى‌باشد. مانند اين‌كه كسى بدهكار است ولى صاحب آن را نمى‌شناسد و به او دسترسى ندارد.

مُعاطات: نوعى معامله كه در آن طرفين بدون خواندن صيغه، مال خود را به ديگرى مى‌دهند.

معدن: هر آنچه از زمين استخراج مى‌شود و به خاطر ويژگى‌هايى كه دارد از ارزش خاصى برخوردار است.

مكروه: ناپسند، نامطلوب؛ آنچه انجام آن حرام نيست ولى تركش اولى‌ است.

مُكَلَّف: هر انسانى كه بالغ و عاقل است.

مُلاعِبه: بازى كردن؛ معاشقه كردن.

مُمَيّز: خردسالى كه خوب و بد را تميز مى‌دهد.

مُوالات: پشت سر هم؛ پياپى انجام دادن.

موقوف عليهم: كسانى كه به نفع آنها وقف شده است.

موقوفه: وقف شده.

مَيّت: مرده؛ جسد بى جان انسان.

«ن»

ناسيه: زنى كه وقت عادت ماهيانه خود را از ياد برده است.

نافله: نماز مستحبى.

نذر: ملزم نمودن خود براى انجام كارى مطلوب يا ترك كارى غير مطلوب براى رضاى خدا.

نبش قبر: شكافتن قبر.

نصاب: حدّ مشخص؛ حدّ يا مقدار معين.

نصاب زكات: حدّ مشخصى كه براى هر يك از موارد وجوب زكات در نظر گرفته شده است.