دارد كه شرح‌ مختصر النافع‌ محقّق حلّى است. [1]

7. على بن الحسين عاملى كركى (م 940).

وى به نام «محقّق ثانى‌» و «محقّق كركى» معروف است. او داراى كتابهاى فراوانى است كه مهمترين كتاب فقهى او كه بسيار مورد توجّه فقهاست‌ جامع المقاصد فى شرح القواعد نام دارد. [2]

8- زين الدّين بن على بن احمد عاملى، معروف به‌ شهيد ثانى‌ (شهيد در 966).

وى از بزرگان فقهاى شيعه و معروف در علم و فضل و زهد و عبادت و تحقيق و جلالت قدر است؛ آن عالم بزرگ كتابهاى فراوانى نوشته است كه مشهورترين آنها در فقه‌ مسالك الافهام فى شرح شرايع الاسلام‌ و الروضة البهية فى شرح اللّمعة الدّمشقية و روض الجنان‌ است كه شرح‌ ارشاد الأذهان‌ علّامه حلّى است. [3]

9. احمد بن محمّد اردبيلى (م 993).

وى از سويى به جهت تحقيق و دقت علمى به «محقّق اردبيلى‌» و از سوى ديگر به سبب تقوا و قدس و زهد فراوانش به «مقدّس اردبيلى‌» شهرت يافت. از او دو اثر ارزشمند در فقه به يادگار مانده است كه يكى از آنها مجمع الفائدة و البرهان فى شرح ارشاد الاذهان‌ است كه شرح كتاب‌ ارشاد الاذهان‌ علّامه حلّى است و مشتمل بر دوره كامل فقهى همراه با دقّت و تحقيق است و ديگرى «زبدة البيان فى احكام القرآن‌» است كه در آن به بررسى آيات الاحكام پرداخته است. [4]

10. محمّد بن على بن حسين موسوى عاملى، معروف به‌ صاحب مدارك‌ (م 1009).

وى عالمى ارزشمند، محقّقى دقيق و جامع علوم مختلف بود. مهمترين كتاب فقهى وى‌ مدارك الاحكام فى شرح شرايع الاسلام‌ نام دارد. [5] «صاحب مدارك» و «صاحب معالم» (شيخ حسن بن زين الدّين (م 1011) از پيروان مكتب محقّق اردبيلى به شمار مى‌روند. اين دو تن نيز همچون محقّق اردبيلى در تمسّك و استدلال به روايات، سخت‌گير بودند و سند روايتى را مى‌پذيرفتند كه عدالت راوى آن، با دو شاهد عادل تأييد شده باشد و شهادت يك عادل و يا متخصّص رجالى را در عدالت او كافى نمى‌دانستند. [6]

11. محمّد باقر بن محمّد مؤمن‌ سبزوارى‌ (م 1090).

وى مؤلّف كتاب‌ كفاية الاحكام‌ و ذخيرة المعاد است و شيوه اجتهادى و فقاهتى او نيز متأثّر از محقّق اردبيلى است. [7]

[1]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 2، ص 29؛ روضات الجنّات‌، ج 1، ص 75- 71؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 148- 147.

[2]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 1، ص 122- 121؛ روضات الجنات‌، ج 4، ص 375- 360؛ اعيان الشيعة، ج 8، ص 212- 208.

[3]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 1، ص 91- 85؛ روضات الجنّات‌، ج 3، ص 387- 352؛ اعيان الشيعة، ج 7، ص 158- 143.

[4]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 2، ص 23؛ روضات الجنّات‌، ج 1، ص 85- 79؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 82- 80.

[5]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 1، ص 168- 167؛ روضات الجنّات‌، ج 7، ص 55- 45؛ اعيان الشيعة، ج 10، ص 7- 6.

[6]. موسوعة الفقه الاسلامى طبقاً لمذهب اهل البيت عليهم السلام‌، ج 1، ص 61.

[7]. ر. ك: امل الآمل‌، ج 2، ص 250؛ روضات الجنّات‌، ج 2، ص 77- 68؛ الكنى و الالقاب‌، ج 3، ص 160- 159.