كمك از مردم داشت.
هنگامى كه نظر خود را اظهار فرمود، كسانى كه توانائى داشتند، مقدار قابل ملاحظهاى به عنوان «زكات» يا كمك بلاعوض، براى هزينه ارتش اسلام تحويل مسئولان اين امر دادند.
ولى، بعضى از كارگران كمدرآمد مسلمان، مانند «ابو عقيل انصارى» يا «سالم بن عمير انصارى»، با تحمّل كار اضافى، و كشيدن آب در شب، دو مَن خرما تهيه كرده، يك مَن آن را براى خانواده خويش ذخيره، و يك مَن ديگر را خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آورد، اين كمك ظاهراً ناچيزى به اين برنامه بزرگ اسلامى بود.
منافقان عيبجو، به هر يك از اين دو گروه ايراد مىگرفتند: كسانى كه زياد پرداخته بودند را، به عنوان رياكار معرفى مىكردند، و كسانى كه مقدار ظاهراً ناچيزى كمك نموده بودند را به باد مسخره و استهزاء مىگرفتند كه: آيا لشكر اسلام نياز به چنين كمكى دارد؟!
آيات فوق نازل شد، شديداً آنها را تهديد كرد، و از عذاب خداوند بيم داد! «1»
تفسير:
كارشكنى منافقان
در اين آيات، اشاره به يكى ديگر از صفات عمومى منافقان شده است كه:
آنها افرادى لجوج، بهانهجو، ايرادگير، و كارشكن هستند، كه هر كار مثبتى را، با وصلههاى نا مناسبى تحقير كرده، و بد جلوه مىدهند.
تا هم مردم را از انجام كارهاى نيك دلسرد سازند، و هم تخم بدبينى و سوء