61 وَ مِنْهُمُ الَّذينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنينَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ
ترجمه:
61- از آنها كسانى هستند كه پيامبر را آزار مىدهند و مىگويند: «او آدم خوشباورى است»! بگو: «خوشباور بودن او به نفع شماست! (ولى بدانيد) او به خدا ايمان دارد؛ و (تنها) مومنان را تصديق مىكند؛ و رحمت است براى كسانى از شما كه ايمان آوردهاند»! و آنها كه رسول خدا را آزار مىدهند، عذاب دردناكى دارند!
شأن نزول:
براى آيه فوق، شان نزولهائى ذكر شده، كه بىشباهت به يكديگر نيست، از جمله اين كه: اين آيه درباره گروهى از منافقان نازل شده، كه دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار، درباره پيامبر صلى الله عليه و آله مىگفتند، يكى از آنان گفت: اين كار را نكنيد؛ زيرا مىترسيم به گوش «محمّد» برسد، و او به ما بد بگويد (و مردم را بر ضد ما بشوراند).
يكى از آنان كه نامش «جلاس» بود گفت: مهم نيست، ما هر چه بخواهيم مىگوئيم، و اگر به گوش او رسيد، نزد وى مىرويم، و انكار مىكنيم، و او از ما مىپذيرد؛ زيرا محمّد صلى الله عليه و آله آدم خوشباور و دهنبينى است، و هر كس هر چه