بگويد قبول مىكند، در اين هنگام آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. «1»
***
تفسير:
در اين آيه، همان گونه كه از مضمون آن استفاده مىشود، سخن از فرد يا افرادى در ميان است كه، پيامبر صلى الله عليه و آله را با گفتههاى خود آزار مىدادند، و مىگفتند:
«او انسان خوشباور، و دهنبينى است» «وَ مِنْهُمُ الَّذينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ».
«أُذُن» در اصل به معنى گوش است، ولى به اشخاصى كه زياد به حرف مردم گوش مىدهند، و به اصطلاح «گوشى» هستند نيز، اين كلمه اطلاق مىشود.
آنها در حقيقت، يكى از نقاط قوّت پيامبر صلى الله عليه و آله را كه وجود آن در يك رهبر كاملًا لازم است، به عنوان نقطه ضعف نشان مىدادند و از اين واقعيت غافل بودند كه: يك رهبر محبوب، بايد نهايت لطف و محبت را نشان دهد، و حتى الامكان عذرهاى مردم را بپذيرد، و در مورد عيوب آنها پردهدرى نكند (مگر در آنجا كه اين كار موجب سوء استفاده شود).
لذا قرآن بلافاصله اضافه مىكند: «به آنها بگو: اگر پيامبر گوش به سخنان شما فرا مىدهد، و عذرتان را مىپذيرد، و به گمان شما يك آدم گوشى است، اين به نفع شما است»! «قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ».