سؤال كردند چرا بهترين لباس خود را مىپوشيد؟ فرمود:
إِنَّ اللَّهَ جَمِيلٌ يُحِبُّ الْجَمالَ، فَأَتَجَمَّلُ لِرَبِّي وَ هُوَ يَقُولُ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ:
«خداوند زيبا است و زيبائى را دوست دارد، به همين جهت، من لباس زيبا براى راز و نياز با پروردگارم را مىپوشم، و هم او دستور داده است كه: زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگيريد». «1»
در حديث ديگرى مىخوانيم، يكى از زاهدان ريائى به نام «عباد بن كثير» با امام صادق عليه السلام روبرو شد، در حالى كه امام عليه السلام لباس نسبتاً زيبائى بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتى، و پدرت (على عليه السلام) لباس بسيار ساده مىپوشيد چرا چنين لباس جالبى بر تن تو است؟
آيا بهتر نبود لباسى كم اهميتتر از اين مىپوشيدى؟
امام فرمود: واى بر تو اى عباد! مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ:
«چه كسى زينتهائى را كه خداوند براى بندگانش آفريده و روزىهاى پاكيزه را حرام كرده است»؟ «2» ... و روايات متعدد ديگر.
اين تعبير كه خداوند زيبا است و زيبائى را دوست دارد، و يا تعبير به اين كه:
خداوند زيبائىها را آفريده، همگى اشاره به اين حقيقت است كه اگر استفاده از هر گونه زيبائى، ممنوع بود، خداوند هرگز اينها را نمىآفريد، آفرينش زيبائىها در جهان هستى خود دليل بر اين است كه خالق زيبائىها آن را دوست دارد.