و درباره آنهائى كه بر خدا دروغ مىبندند مىفرمايد: وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ: «در روز رستاخيز كسانى را كه بر خدا دروغ بستند مىبينى كه چهرههايشان سياه است»! «1»
و همه اينها باز تابى است از اعمال آنها در دنيا.
*** سپس به نقطه مقابل اين گروه در آيه بعد اشاره كرده، مىفرمايد: «اما آنها كه چهرههايشان سفيد و نورانى است در رحمت خداوند جاودانه مىمانند» «وَ أَمَّا الَّذينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فيها خالِدُونَ».
آرى، ايمان مايه رو سفيدى در دنيا و آخرت و سبب آرميدن در رحمت الهى در هر دو جهان است.
***