در اين كه منظور از «محصنه بودن» در اينجا چيست؟ مفسران احتمالاتى دادهاند:
بعضى آن را به معنى شوهردار، طبق اصطلاح معروف فقهى و طبق آيه سابق.
و بعضى به معنى «مسلمان» بودن گرفتهاند.
ولى با توجه به اين كه واژه «احصان» در اين جمله دو بار ذكر شده و بايد هر دو به يك معنى باشد، و از طرفى زنان آزاد شوهردار مجازاتشان سنگسار كردن است، نه تازيانه، روشن مىشود: تفسير اول يعنى محصنه، به معنى شوهردار بودن، قابل قبول نيست، همان طور كه تفسير دوم يعنى مسلمان بودن نيز شاهدى ندارد.
حق اين است، با توجه به اين كه كلمه «محصنات» در قرآن مجيد، غالباً به معنى زنان عفيف و پاكدامن آمده است، چنين به نظر مىرسد كه آيه فوق نيز اشاره به همين معنى است، يعنى كنيزانى كه بر اثر فشار صاحبان خود تن به خود فروشى مىدادند، از مجازات معاف هستند، اما كنيزانى كه تحت چنين فشارى نيستند و مىتوانند پاكدامن زندگى كنند، اگر مرتكب عمل منافى عفت شدند، همانند زنان آزاد مجازات مىشوند، اما مجازات آنها نصف مجازات زنان آزاد است.
سپس مىفرمايد: «اين ازدواج با كنيزان براى كسانى است كه از نظر غريزه جنسى شديداً در فشار قرار گرفتهاند، و قادر به ازدواج با زنان آزاد نيستند» «ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ»، بنابراين، براى غير آنها مجاز نيست.
«عَنَت» (بر وزن سند) در اصل، به معنى شكستن استخوانى است، كه قبلًا شكسته شده، يعنى پس از بهبودى و التيام، مجدداً بر اثر حادثهاى بشكند، بديهى