كه از طرق مشروع به آن دست يافتهاند.
و از تعبير بِالْمَعْرُوفِ: «به طور شايسته» بر مىآيد كه نبايد در تعيين مهر آنها، ظلم و ستمى بر آنان شود، بلكه حق واقعى آنها طبق معمول بايد ادا گردد.
يكى ديگر از شرائط اين ازدواج آن است: كنيزانى انتخاب شوند كه «مرتكب عمل منافى عفت، نگردند» «مُحْصَناتٍ».
«نه اين كه به صورت آشكار مرتكب زنا شوند» «غَيْرَ مُسافِحاتٍ».
و يا «به صورت انتخاب دوست پنهانى» «وَ لا مُتَّخِذاتِ أَخْدانٍ». «1»
در اينجا ممكن است اين سؤال پيش آيد كه با نهى از زنا با تعبير «غَيْرَ مُسافِحاتٍ» نيازى به نهى از گرفتن دوست پنهانى (أَخْدان) نبوده است.
ولى با توجه به اين كه جمعى در جاهليت عقيده داشتند كه تنها زناى آشكار ناپسند است اما انتخاب دوست پنهانى مانعى ندارد! روشن مىشود: چرا قرآن مجيد به هر دو قسمت تصريح كرده است.
در جمله بعد، به تناسب احكامى كه درباره ازدواج با كنيزان و حمايت از حقوق آنها گفته شد، بحثى درباره مجازات آنها به هنگام انحراف از جاده عفت بدين گونه به ميان آمده: «و در صورتى كه محصنه باشند و مرتكب عمل منافى عفت شوند، نصف مجازات زنان آزاد را خواهند داشت» «فَإِذا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ ما عَلَى الْمُحْصَناتِ مِنَ الْعَذابِ».
نكته ديگرى كه در اينجا بايد به آن توجه داشت اين است كه قرآن مىگويد:
«اذا أُحْصِنَّ» يعنى «اگر آنها محصنه بودند، مجازاتى نصف مجازات زنان آزاد درباره آنها جارى مىگردد».