نازل شده است: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ» «1»
و ظاهر اين تعبير آن است كه: تمام قرآن در اين ماه نازل گرديد.
در نخستين آيه سوره «قدر» مىافزايد: «ما آن را در شب قدر نازل كرديم» «إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ».
گر چه، در اين آيه صريحاً نام قرآن ذكر نشده، ولى مسلّم است كه ضمير «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» به «قرآن» باز مىگردد و ابهام ظاهرى آن براى بيان عظمت و اهميت آن است.
تعبير به إِنَّا أَنْزَلْناهُ: «ما آن را نازل كرديم» نيز اشاره ديگرى به عظمت اين كتاب بزرگ آسمانى است، كه خداوند نزول آن را به خودش نسبت داده، مخصوصاً با صيغه «متكلم مع الغير» كه مفهوم جمعى دارد و دليل بر عظمت است.
نزول آن در شب «قدر»، همان شبى كه مقدرات و سرنوشت انسانها تعيين مىشود، دليل ديگرى بر سرنوشتساز بودن اين كتاب بزرگ آسمانى است.
از ضميمه كردن اين آيه با آيه سوره «بقره»، نتيجهگيرى مىشود كه شب قدر در ماه مبارك «رمضان» است، اما كدام شب است؟ از قرآن چيزى در اين مورد استفاده نمىشود، ولى روايات در اين باره بحث فراوان كردهاند، كه در پايان تفسير اين سوره، به خواست خدا، در اين زمينه و مسائل ديگر سخن خواهيم گفت.
در اينجا سؤالى مطرح است و آن اين كه: هم از نظر تاريخى و هم از نظر ارتباط محتواى قرآن با حوادث زندگى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله، مسلّم است اين كتاب آسمانى به طور تدريجى و طى 23 سال نازل گرديد، اين امر چگونه با آيات فوق كه مىگويد: در ماه رمضان و شب قدر نازل شده، سازگار مىباشد؟