جلد بيست و هفتم
پايان يك تجربه و آغاز تجربه ديگر
اكنون كه به لطف خداوند و توفيق و عنايات او، كار «تفسير نمونه» بعد از «پانزده سال» به پايان مىرسد، خوب است چند نكته را به خوانندگان عزيزى كه در اين سفر طولانى ما را همراهى كردند، به عنوان ثمرهاى از اين تجربه بزرگ هديه كنيم، شايد براى پويندگان راه مطالعه و بررسى قرآن مجيد، مفيد باشد:
1- ما در خلال اين مطالعه مستمر، به عمق مفهوم چند حديث درباره قرآن مجيد آشناتر شديم و حقيقت آنها را به رأى العين ديديم:
نخست، حديثى است از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله كه درباره قرآن مىفرمايد:
لَهُ نُجُومٌ وَ عَلى نُجُومِهِ نُجُومٌ لاتُحْصَى عَجائِبُهُ وَ لاتُبْلَى غَرائِبُهُ فِيهِ مَصابِيحُ الْهُدى وَ مَنازِلُ الْحِكْمَةِ:
«قرآن ستارگان درخشانى دارد، و بر فراز اين ستارگان، ستارگان ديگرى است، شگفتىهايش پايان نمىگيرد، و عجائبش كهنه نمىشود، چراغهاى هدايت در آن است، و منزلگاههاى حكمت و دانش». «1»
در حديث ديگرى، از امام على بن موسى الرضا عليه السلام مىخوانيم: مردى خدمتش رسيده عرض كرد: