گفتم: رسولان آنها چند نفر بودند؟
فرمود: سيصد و سيزده نفر، و بقيه فقط «نبى» بودند.
عرض كردم: آدم، نبى بود؟
فرمود: بله، خداوند با او سخن گفت و او را با دست خود آفريد.
سپس پيامبر صلى الله عليه و آله افزود، اى «ابوذر»! چهار نفر از انبياء عرب بودند: هود و صالح و شعيب و پيامبر تو.
گفتم: اى رسول خدا! خداوند چند كتاب نازل فرمود؟
فرمود: صد و چهار كتاب، ده كتاب بر «آدم»، پنجاه كتاب بر «شيث»، سى كتاب بر «اخنوخ» يعنى «ادريس»، و او نخستين كسى است كه با قلم نوشت و بر «ابراهيم» ده كتاب و نيز تورات و انجيل و زبور و فرقان را (بر موسى و مسيح و داود و پيامبر اسلام نازل كرد). «1»
تعبير به «الصُّحُفِ الأُولى» در مورد كتابهاى ابراهيم و موسى در برابر صحف اخير است كه بر حضرت مسيح و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نازل شده است.
***
نكته:
تحليلى بر حديث «حُبُّ الدُّنْيا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ»
مسلماً براى افراد مؤمن، اين محاسبه قرآنى كه در آيات فوق آمده در مقايسه دنيا با آخرت كه مىگويد: «آخرت بهتر و پايدارتر است» كاملًا روشن است، اما با اين حال، چگونه انسان مؤمن در بسيارى از اوقات اين علم و آگاهى خود را زير پا مىگذارد و آلوده گناهان و جرائمى مىشود؟!
پاسخ اين سؤال يك جمله است، و آن غلبه شهوات بر وجود انسان، و سرچشمه غلبه شهوات نيز حبّ دنيا است.
حبّ دنيا، اعم از حبّ مال، مقام، شهوت جنسى، تفوقطلبى، برترى جوئى،