پرتوافكن نشود، به نماز نمىايستد، به علاوه، نمازى ارزشمند است كه توأم با ذكر او و ناشى از ياد او باشد، و اين كه بعضى ذكر پروردگار را تنها به معنى «اللّه اكبر» يا «بسم اللّه الرحمن الرحيم» كه در آغاز نماز گفته مىشود، تفسير كردهاند، در حقيقت بيان مصداقهائى از آن است.
***
سپس، به عامل اصلى انحراف از اين برنامه فلاح و رستگارى اشاره كرده، مىافزايد: «بلكه شما حيات دنيا را مقدم مىداريد» «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا».
***
«در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است» «وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى».
و اين، در حقيقت همان مطلبى است كه در احاديث نيز آمده: حُبُّ الدُّنْيا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ: «محبت دنيا سرچشمه هر گناهى است». «1» پ
در حالى كه، هيچ عقلى اجازه نمىدهد انسان «سراى باقى» را به «متاع فانى» بفروشد، و اين لذات مختصر و آميخته با انواع درد و رنج را بر آن همه نعمت جاويدان و خالى از هرگونه ناملائمات مقدم بشمرد.
***
و سرانجام، در پايان سوره، مىفرمايد: «اين دستوراتى كه گفته شد، منحصر به اين كتاب آسمانى نيست، بلكه در صحف و كتب پيشين نيز آمده است» «إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الأُولى».
***