العين» كه غالباً در قرآن مجيد در عداد نعمتهاى بهشتى آمده، مطلقاً سخنى مطرح نيست، ممكن است اين امر به خاطر نزول اين سوره درباره فاطمه زهرا عليها السلام و همسر و فرزندانش باشد، كه به احترام بانوى اسلام عليها السلام ذكرى از «حور» به ميان نيامده!. «1»
گرچه بحث ما در زمينه اين شأن نزول طولانى شد، ولى در برابر اشكالتراشىهاى بهانهجويان، چارهاى جز اين نبود.
***
تفسير:
پاداش عظيم ابرار
در آيات گذشته بعد از آن كه انسانها را به دو گروه «شكور» و «كفور» يا «شكرگزار» و «كفران كننده» تقسيم كرد، اشاره كوتاهى به مجازات و كيفر سخت كفران كنندگان آمده بود، آيات مورد بحث به سراغ پاداشهاى شكرگزاران و ابرار (نيكان و پاكان) مىرود، و نكات جالبى در اين زمينه يادآورى مىكند.
نخست مىفرمايد: «نيكان از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است» «إِنَّ الأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً».
«أبرار» جمع «بَرّ» (بر وزن رَبّ) در اصل، به معنى وسعت و گستردگى است، و به همين جهت صحراهاى وسيع را «بَرّ» مىگويند، و از آنجا كه افراد نيكوكار، اعمالشان نتائج گستردهاى در سطح جامعه دارد، اين واژه بر آنها اطلاق مىشود، و «بِرّ» (به كسر ب) به معنى «نيكوكارى» است، بعضى گفتهاند: فرق بين آن و «خير» اين است كه: «بِرّ» به معنى «نيكى توأم با توجه است» در حالى كه