كه وارد خانه فاطمه عليها السلام شد، ديد در محراب عبادت ايستاده، در حالى كه از شدت گرسنگى شكم او به پشت چسبيده، و چشمهايش به گودى نشسته، پيامبر صلى الله عليه و آله ناراحت شد.
در همين هنگام جبرئيل نازل گشت و گفت: اى محمّد! اين سوره را بگير، خداوند با چنين خاندانى به تو تهنيت مىگويد، سپس سوره «هل أتى» را بر او خواند (بعضى گفتهاند: از آيه «انَّ الأَبْرارَ» تا آيه «كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً» كه مجموعاً هيجده آيه است در اين موقع نازل گشت).
آنچه را در بالا آورديم، نص حديثى است كه با كمى اختصار، در «الغدير» به عنوان «قدر مشترك» ميان روايات زيادى كه در اين باره نقل شده، آمده است، و در همان كتاب از 34 نفر از علماى معروف اهل سنت، نام مىبرد كه اين حديث را در كتابهاى خود آوردهاند (با ذكر نام كتاب و صفحه آن).
به اين ترتيب، روايت فوق از رواياتى است كه در ميان اهل سنت مشهور بلكه متواتر است. «1»
و اما علماى شيعه، همه اتفاق نظر دارند كه: اين هيجده آيه يا مجموع اين سوره، در ماجراى فوق نازل شده است، و همگى بدون استثناء، در كتب تفسير يا حديث، روايت مربوط به آن را به عنوان يكى از افتخارات و فضائل مهم على عليه السلام و فاطمه زهراء عليها السلام و فرزندانشان آوردهاند.
حتى چنان كه در آغاز سوره گفتيم، اين مطلب به قدرى معروف و مشهور است كه در اشعار شعرا، و حتى در شعر معروف «امام شافعى» آمده است.
در اينجا بهانهجويانى كه هر وقت به فضائل على عليه السلام مىرسند، حساسيت