پس از آن به شرح روزى مىپردازد كه اين عذابها در آن ظاهر مىشوند، مىفرمايد: «اين در روزى خواهد بود كه زمين و كوهها سخت به لرزه در مىآيد و چنان كوهها در هم كوبيده مىشوند كه به شكل تودههائى از رمل و شن نرم در مىآيد» «يَوْمَ تَرْجُفُ الأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلًا».
«كَثِيب» به معنى شنهاى متراكم است، و «مَهِيل» از ماده «هيل» (بر وزن كيل) به معنى ريختن شىء نرمى مانند رمل و آرد، بر چيزى است، و در اينجا منظور شنهاى نرمى است كه هرگز استقرار و ثبات ندارد.
بنابر اين معنى، كوهها در قيامت آن چنان از هم متلاشى مىشوند كه به صورت شنهاى نرمى در مىآيند كه اگر پا روى آن بگذارند فرو مىرود.
درباره سرنوشت كوهها در آستانه قيامت، قرآن تعبيرات مختلفى دارد كه همگى حكايت از نابودى و تبديل آنها به خاكهاى نرم مىكند. «1»
***
آن گاه به مقايسهاى در ميان بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله و مخالفت زورمندان عرب، و قيام موسى بن عمران در مقابل فرعونيان پرداخته، مىفرمايد: «ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شما است، همان گونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم» «إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِلى فِرْعَوْنَ رَسُولًا».
هدف او، هدايت شما و نظارت بر اعمال شما است، همان گونه كه هدف موسى بن عمران، هدايت فرعون، فرعونيان و نظارت بر اعمال آنها بود.
***
ولى، فرعون به مخالفت با آن رسول، برخاست، ما هم او را به مجازات