26 فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضالُّونَ
27 بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
28 قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْ لا تُسَبِّحُونَ
29 قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ
30 فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ
31 قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ
32 عَسى رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِلى رَبِّنا راغِبُونَ
33 كَذلِكَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْا خِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ
ترجمه:
26- هنگامى كه آن را ديدند گفتند: «حقاً ما گمراهيم.
27- بلكه ما محروميم»!
28- يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمىگوئيد»؟!
29- گفتند: «منزّه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بوديم»!
30- سپس رو به يكديگر كرده به ملامت يكديگر پرداختند.
31- (و فريادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغيانگر بوديم!
32- اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقهمنديم»!
33- اين گونه است عذاب (خداوند در دنيا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند.