در مورد دومين پاداش آنها (وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِه) بعضى از مفسران گفتهاند: منظور، همان «نور ايمان» است كه در قيامت، در پيش روى مؤمنان و از سمت راست آنها حركت مىكند، و ظلمات محشر را با آن مىشكافند، و به سوى بهشت و سعادت ابدى پيش مىروند، چنان كه در آيه 12 همين سوره آمده است «يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ».
در حالى كه بعضى ديگر، آن را اشاره به «نور قرآن» مىدانند كه در دنيا به سراغ مؤمنان مىآيد، چنان كه در آيه 15 «مائده» مىخوانيم: قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ: «از سوى خداوند نور و كتاب آشكارى براى شما آمد».
ولى ظاهر، اين است كه آيه، مفهوم مطلق و گستردهاى دارد، نه اختصاصى به دنيا دارد، و نه آخرت، و به تعبير ديگر، ايمان و تقوى سبب مىشود كه حجابها از قلب مؤمن بر چيده شود، و چهره حقايق را بىپرده ببيند، و در پرتو آن روشنبينى خاصى، نصيب او مىشود كه افراد بىايمان از آن محرومند.
و اين كه: در روايات اهل بيت عليهم السلام آمده است: منظور از «نور» در آيه فوق امام معصومى است كه مردم به او اقتداء كنند، در حقيقت بيان يكى از مصداقهاى روشن است. «1»
و بالاخره سومين پاداش مؤمنان پرهيزگار، همان «غفران و آمرزش گناهان» است، چرا كه بدون آن، هيچ موهبتى براى انسان گوارا نيست، نخست، بايد ايمن از عذاب الهى گردد و سپس با نور ايمان و تقوا، راه خويش را پيدا كند، و سرانجام به رحمت مضاعف الهى نائل گردد.
***