سپس، در دنباله آيه، به سه موهبت بزرگ كه در سايه ايمان عميق و تقوا حاصل مىشود، اشاره كرده، مىفرمايد: «اگر چنين كنيد، خداوند دو سهم و نصيب از رحمتش به شما مىدهد، و به شما نور و روشنائى مىبخشد، نورى كه در پرتو آن راه زندگى را پيدا كنيد، و شما را مىبخشد، و خداوند غفور و رحيم است» «يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ».
«كِفل» (بر وزن طفل) به معنى بهرهاى است كه نياز انسان را بر طرف كند، و ضامن را از اين رو «كفيل» گويند كه، مشكل طرف مقابل را كفايت كرده و بهره و نصيب او را به او مىدهد. «1»
به هر حال، منظور از اين دو بهره، همان است كه در آيه 201 سوره «بقره» آمده: رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً: «خداوندا در دنيا به ما نيكى مرحمت فرما، و در آخرت نيز نيكى عنايت كن».
اين احتمال نيز داده شده است كه، اين دو بهره: يكى، براى ايمان به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است، و ديگرى، براى ايمان به انبياى پيشين؛ چرا كه هر مسلمانى موظف است به همه انبياى گذشته و كتب آسمانى آنها مؤمن باشد، و همه را محترم بشمارد.
بعضى نيز، گفتهاند: منظور اجرهاى پى در پى و مضاعف و مداوم است، جمع ميان اين معانى نيز ممكن است.