و با توجه به اين كه، در آيه بعد، گروه دوم را به عنوان «أَصْحابُ الْمَشْئَمَة» (از ماده «شوم» معرفى مىكند، مناسب همين تفسير اخير است). «1»
تعبير به «ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَة» (چه گروه خوشبختى؟)، براى بيان اين حقيقت است كه، حد و نهايتى براى خوشبختى و سعادت آنها متصور نيست، و اين بالاترين توصيفى است كه در اين گونه موارد امكان دارد، مثل اين است كه مىگوئيم: «فلان كس انسان است، چه انسانى»؟!
***
پس از آن به ذكر گروه دوم، پرداخته، مىافزايد: «گروه ديگرى اصحاب شوم هستند چه اصحاب شومى»؟! «وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ».
گروهى بدبخت، تيرهروز، بيچاره و بينوا، كه نامههاى اعمالشان را به دست چپشان مىدهند، كه خود نشانه و رمزى است براى تيرهبختى و جرم و جنايت آنها.
تعبير به «ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَة» نيز در اينجا نهايت بدبختى و شقاوت آنها را منعكس مىسازد.
***
سرانجام گروه سوم را چنين توصيف مىكند: «و پيشگامانِ پيشگام» «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ». «2»