است، و چنان كه مىدانيم اين تعبير در قرآن مجيد، گاهى به معنى ايجاد و خلقت و بخششِ نعمت، آمده، و چون از يك مقام عالى به مقام پائين است اين تعبير در آن به كار رفته است.
***
نكتهها:
1- آرامش بىنظير!
اگر ايمان هيچ ثمرى جز همين مسأله آرامش نداشت، كافى بود كه انسان با تمام وجود از آن استقبال كند، چه رسد به ثمرات و بركات ديگر.
بررسى حال مؤمنان، و افراد بىايمان، روشنگر اين حقيقت است كه گروه دوم، در يك حال اضطراب و نگرانى دائم به سر مىبرند، در حالى كه گروه اول، از اطمينان خاطر بىنظيرى بهرهمندند، و در سايه آن:
«هرگز از كسى جز خدا نمىترسند»: وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ. «1»
«هرگز ملامتها و سرزنش اين و آن در اراده آهنينشان اثر نمىگذارد»: وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ. «2»
«هرگز به خاطر آنچه از دست دادهاند، غمگين نمىشوند، و به آنچه دارند دلبستگى شديد ندارند- و اين دو اصل سبب مىشود كه آرامش روحى آنها به خاطر گذشته و آينده متزلزل نشود-»: لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ. «3»
و بالاخره، «هرگز در برابر حوادث سخت، سست نمىشوند، و اندوهى به خود راه نمىدهند، و همواره خود را برتر از دشمن مىبينند»: وَ لا تَهِنُوا وَ لا