مؤمن، در ميدان حوادث، خود را تنها نمىبيند، دست لطف و حمايت خدا را دائماً بر سر خويش احساس مىكند، و يارى فرشتگان را در وجود خويش لمس مىكند.
در حالى كه اضطراب حاكم بر افراد بى ايمان، از خلال گفتار و رفتارشان مخصوصاً به هنگام وزش طوفانهاى حوادث، كاملًا محسوس است.
***
2- سلسله مراتب ايمان
ايمان، چه به معنى «علم و آگاهى و معرفت» باشد، و چه به معنى «روح تسليم و پذيرش در برابر حق»، داراى درجات و سلسله مراتبى است؛ چرا كه علم، درجات دارد، و پذيرش و تسليم نيز داراى مراتب مختلفى است، و حتى عشق و شور و محبت توأم با ايمان نيز متفاوت است.
آيه مورد بحث كه مىگويد: «لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ» نيز تأكيدى بر اين حقيقت است، و به همين دليل، يك فرد مؤمن هرگز نبايد در يك مرحله از ايمان متوقف گردد، او دائماً به سوى درجات بالاتر، از طريق خودسازى و علم و عمل گام بر مىدارد.
در حديثى از امام صادق عليه السلام مىخوانيم: إِنَّ الْإِيمَانَ عَشْرُ دَرَجَاتٍ بِمَنْزِلَةِ السُّلَّمِ يُصْعَدُ مِنْهُ مِرْقَاةً بَعْدَ مِرْقَاةٍ!: «ايمان ده درجه دارد، همچون نردبان، كه پله پله از آن بالا مىروند»!. «2»
و در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است: «خداوند ايمان را بر هفت سهم تقسيم كرده: نيكى، صدق، يقين، رضا، وفا، علم، و حلم، آن گاه آن را در