تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 249

بزرگ به عنوان برادر ياد كرده.
***
«و نيز «اصحاب الايكه» و «قوم تبع»» «وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ».
«ايكه» به معنى درختان فراوان و در هم پيچيده، و يا به تعبير ديگر بيشه مانند است، و «اصحاب الايكه» گروهى از قوم «شعيب، 34 شعيب» هستند كه در غير شهر «مدين» زندگى مى‌كردند، شهرى كه داراى درختان بسيار بود. «1»
و منظور از «قوم تبع» گروهى از مردم «يمن» است؛ زيرا «تبع» لقبى است براى پادشاهان «يمن»، به اعتبار اين كه مردم از آنها تبعيت مى‌كردند، و ظاهر تعبير قرآن در اينجا و در يك آيه ديگر «2» خصوص يكى از پادشاهان «يمن» است، كه در بعضى از روايات نام او «اسعد ابوكرب» ذكر شده، و جمعى معتقدند: او مرد مؤمنى بود، و مردم را به پيروى از انبياء فرا مى‌خواند، هر چند با او مخالفت كردند. «3»
آن گاه، به تمام اين اقوام هشت‌گانه اشاره كرده، مى‌گويد: «هر يك از آنها فرستادگان الهى را تكذيب كردند، و وعده عذاب خداوند درباره آنها تحقق يافت» «كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ».
اين كه مى‌گويد: آنها «رسولان الهى» را تكذيب كردند، در حالى كه هر يك از آنها فقط پيامبر خود را تكذيب نمودند، به خاطر آن است، فعلى كه از مجموع آنها سر زد، روى هم رفته تكذيب همه انبياء بود، هر چند هر كدام، يك پيامبر را تكذيب كردند.
و يا از اين جهت است كه تكذيب يكى از پيامبران، تكذيب بقيه نيز

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 249

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست