22 فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ
23 فَأَسْرِ بِعِبادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
24 وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
25 كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ
26 وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ
27 وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ
28 كَذلِكَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِينَ
29 فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ
ترجمه:
22- (و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت؛ اينها قومى مجرمند!
23- (فرمود:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مىشويد!
24- (هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق شده خواهند بود!
25- (و) چه بسيار باغها و چشمهها كه از خود به جاى گذاشتند،
26- و زراعتها و قصرهاى زيبا و گرانقيمت،
27- و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند!
28- اين چنين بود (ماجراى آنان!) و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم!
29- نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد!