مجادله، كبر و غرور و خودمحورى است، چرا كه افراد متكبر و خود محور، به خاطر علاقه شديد به خويشتن، به ديگران اعتنا ندارند، افكار خود را حق، و نظرات ديگران را هر چه باشد، باطل مىپندارند، لذا روى سخنان باطل خود، ايستادگى به خرج مىدهند.
تعبير به «إِلَّا و إِنّ» اشاره به اين است كه عاملِ منحصر، در اينگونه موارد، همان كبر و خود برتربينى است و الا چگونه ممكن است انسان، بدون دليل و مدرك، اين همه بر گفتار خود ايستادگى به خرج دهد.
«صدور» (سينهها) در اين جا، اشاره به «قلبها» است و منظور از قلب، روح و جان است كه در آيات قرآن كراراً به اين معنى آمده است.
بعضى از مفسران «كبر» را در آيه فوق، به معنى «حسد» تفسير كردهاند، و عامل مجادله آنها را حسادتشان نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله و مقام معنوى و ظاهرى او مىدانند، در حالى كه «كبر» در لغت، به اين معنى نيست، ولى ممكن است ملازم آن باشد، چرا كه افراد متكبر و خود محور، معمولًا حسود نيز هستند، همه مواهب را براى خود مىخواهند، و از اين كه ديگران از آن بهره گيرند ناراحت مىشوند.
سپس، مىافزايد: «آنها هرگز به منظور خود نخواهند رسيد» «ما هُمْ بِبالِغِيْهِ».
هدف آنان اين است كه، خود را بزرگ ببينند، فخر بفروشند و بر جامعه حكومت كنند، اما جز ذلت و زيردست بودن، بهرهاى نخواهند گرفت، نه به هدفى كه از كبر و غرور دارند، مىرسند، و نه به هدفى كه براى مجادلههاى باطل و بى اساس دارند، كه حق را ابطال كنند و باطل را بر كرسى بنشانند. «1»