تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 154

تفسير:
«نابينا» و «بينا» يكسان نيست، همچنين «كافر» و «مؤمن»
در آيات گذشته، خداوند پيامبر صلى الله عليه و آله را به صبر و شكيبائى در مقابل مخالفان، و نغمه‌هاى ناموزون و توطئه‌هاى شوم آنها، دعوت مى‌كرد، و آيات مورد بحث، انگيزه مجادله و ستيزه‌جوئى‌هاى آنان را در مقابل حق، شرح مى‌دهد.
در نخستين آيه مى‌گويد: «كسانى كه بدون منطق و دليلى كه از سوى خدا براى آنها آمده باشد، در آيات الهى مجادله مى‌كنند، و در سينه‌هاشان جز تكبّر نيست» «إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِى آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ».
«مجادله»- چنان كه قبلًا هم اشاره كرده‌ايم- به معنى «مخاصمه و ستيزه‌جوئى در سخن و جر و بحثهاى بى‌منطق» است. هر چند گاهى در معنى وسيع، اعم از گفتگوى باطل و حق، نيز به كار مى‌رود، و تعبير «بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ» تأكيدى است، بر آنچه معمولًا از معنى «مجادله»، استفاده مى‌شود، چرا كه «سلطان» به معنى دليل و برهانى است كه مايه سلطه انسان، بر طرف مقابل مى‌شود.
و تعبير «أَتاهُمْ»، اشاره به دلائلى است كه از طريق وحى، از سوى خدا نازل مى‌گردد، و چون وحى مطمئن‌ترين طريق، براى اثبات حقائق است در اينجا روى آن تكيه شده است.
منظور از «آياتِ اللَّهِ» كه آنها در مورد آن مجادله مى‌كردند، «معجزات و آيات قرآن»، و بحثهاى مربوط به مبداء و معاد است كه گاه آن را «سحر» مى‌خواندند، گاه «نشانه جنون» و گاه «اساطير الاولين» و افسانه‌هاى پيشينيان!
و به اين ترتيب، آيه گواه زنده‌اى بر اين حقيقت است كه، سرچشمه اصلى

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 154

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست