ولى نكته قابل توجه اينجا است كه: اين امتياز ذاتى كه براى ايجاد يك سازمان منظم نهايت لزوم را دارد ساده نيست.
بلكه توأم با يك مسئوليت عظيم به اندازه اين «امتياز» مىباشد. وجود اين مسئوليت سنگين، تعادل كفههاى ترازوى خلقت آنها را تأمين خواهد كرد.
يعنى به همان نسبت كه پيامبران و رهبران بشر امتياز دارند، همان اندازه مسئوليت نيز دارند و ديگران كه امتياز متفاوتى دارند مسئوليت كمترى خواهند داشت.
از اينها گذشته، امتيازات ذاتى براى نزديكى انسان به خدا هرگز كافى نيست بلكه بايد با امتيازات اكتسابى همراه باشد.
***
2- آيه در صدد بيان همه برگزيدگان خدا نيست، بلكه تنها اشاره به جمعى از آنها مىكند و اگر بعضى از پيامبران كه از اين دودمان نيستند، در آن ذكر نشدهاند دليل بر عدم برگزيدن آنها نمىباشد.
ضمناً، بايد توجه داشت كه «آل ابراهيم» موسى بن عمران عليه السلام و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و برگزيدگان خاندان او را نيز شامل مىشود؛ زيرا همه آنها از دودمان ابراهيم عليه السلام هستند.
***
3- به گفته «راغب» در كتاب «مفردات» كلمه «آل» از «اهل» گرفته شده و تنها تفاوتى كه با «اهل» دارد اين است كه «آل»، معمولًا به نزديكان افراد بزرگ و شريف گفته مىشود.
ولى «اهل»، معنى وسيعى دارد و بر همه اطلاق مىگردد، همچنين «آل» به افراد انسان اضافه مىشود ولى كلمه «اهل» به زمان و مكان و هر چيز ديگر نيز