هر صورت، پولى كه از اين طريق گرفته مىشود حرام و نامشروع است.
در «نهج البلاغه» در داستان هديه آوردن «اشعث بن قيس» مىخوانيم: او براى پيروزى بر طرف دعواى خود در محكمه عدل على عليه السلام متوسل به رشوه شد و شبانه ظرفى پر از حلواى لذيذ به در خانه على عليه السلام آورد و نام آن را هديه گذاشت على عليه السلام بر آشفت و فرمود:
هَبِلَتْكَ الْهَبُولُ أَ عَنْ دِينِ اللَّهِ أَتَيْتَنِي لِتَخْدَعَنِي؟ ... وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الأَقالِيْمَ السَّبْعَةَ بِما تَحْتَ أَفْلاكِها عَلى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُها جُلْبَ شَعِيرَةٍ ما فَعَلْتُهُ وَ إِنَّ دُنْياكُمْ عِنْدِي لَا هْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِي فَمِ جَرادَةٍ تَقْضَمُها ما لِعَلِيٍّ وَ لِنَعِيمٍ يَفْنى وَ لَذَّةٍ لا تَبْقى:
«سوگواران بر عزايت اشك بريزند، آيا با اين عنوان آمدهاى كه مرا فريب دهى و از آئين حق باز دارى؟ ... به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با آنچه در زير آسمانهاى آنها است به من دهند كه پوست جوى را از دهان مورچهاى به ظلم بگيرم هرگز نخواهم كرد، دنياى شما از برگ جويدهاى در دهان ملخى براى من كمارزشتر است على عليه السلام را با نعمتهاى فانى و لذتهاى زودگذر چه كار؟ ...». «1»
اسلام رشوه را در هر شكل و قيافهاى محكوم كرده است، در تاريخ زندگى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مىخوانيم: به او خبر دادند: يكى از فرماندارانش رشوهاى در شكل هديه پذيرفته، حضرت بر آشفت و به او فرمود: كَيْفَ تَأْخُذُ ما لَيْسَ لَكَ بِحَقٍّ؟!: «چرا آنچه حق تو نيست مىگيرى»؟!
او در پاسخ با معذرت خواهى گفت: لَقَدْ كانَتْ هَدِيَّةً يا رَسُولَ اللَّهِ: «آنچه گرفتم هديه بود اى پيامبر خدا»!
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: أَ رَأيْتَ لَوْ قَعَدَ أَحَدُكُمْ فِى دارِهِ وَ لَمْ نُوَلِّهِ عَمَلًا أَ كانَ