27 أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ ثَمَراتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوانُها وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُها وَ غَرابِيبُ سُودٌ
28 وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابِّ وَ الأَنْعامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ كَذلِكَ إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ
ترجمه:
27- آيا نديدى خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد كه به وسيله آن ميوههائى رنگارنگ (از زمين) خارج ساختيم و از كوهها نيز (به لطف پروردگار) جادههائى آفريده شده، سفيد و سرخ و به رنگهاى مختلف و گاه به رنگ كاملًا سياه.
28- و از انسانها و جنبندگان و چهار پايان انواعى با رنگهاى مختلف، (آرى) حقيقت چنين است. از ميان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او مىترسند؛ خداوند توانا و آمرزنده است!
تفسير:
اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود!
بار ديگر در اين آيات، به مسأله «توحيد» باز مىگردد، و صفحه تازهاى از كتاب تكوين را در برابر ديدگان انسانها مىگشايد، تا پاسخى دندانشكن به مشركان لجوج و منكران سرسخت توحيد باشد.
در اين صفحه زيبا، از اين كتاب بزرگ آفرينش، تنوع موجودات بىجان، و