را براى هميشه به نفع مسلمانان به هم زد، به طور خلاصه، مىتوان پيامدهاى پربار اين جنگ را در چند جمله بيان كرد:
الف- ناكام ماندن آخرين تلاش دشمن، و در هم شكسته شدن برترين قدرت نهائى آنها.
ب- رو شدن دست منافقين، و افشاگرى كامل در مورد اين دشمنان خطرناك داخلى.
ج- جبران خاطره دردناك شكست «احد».
د- ورزيدگى مسلمانان، و افزايش هيبت آنان در قلوب دشمنان.
ه- بالا رفتن سطح روحيه و معنويت مسلمين به خاطر معجزات بزرگى كه در آن ميدان مشاهده كردند.
و- تثبيت موقعيت پيامبر صلى الله عليه و آله در داخل و خارج «مدينه».
ز- فراهم شدن زمينه براى تصفيه «مدينه» از شرّ يهود «بنى قريظه».
***
2- پيامبر صلى الله عليه و آله «اسوه» و «قدوه» بود
مىدانيم انتخاب فرستادگان خدا از ميان انسانها به خاطر آنست كه: بتوانند سرمشق عملى براى امتها باشند، چرا كه مهمترين و مؤثرترين بخش تبليغ و دعوت انبياء، دعوتهاى عملى آنها است، و به همين دليل دانشمندان اسلام، معصوم بودن را شرط قطعى مقام نبوت دانستهاند، و يكى از براهين آن، همين است كه آنها بايد «اسوه ناس» و «قدوه خلق» باشند.
قابل توجه اين كه: تأسّى به پيامبر صلى الله عليه و آله كه در آيات مورد بحث آمده، به صورت مطلق ذكر شده، كه تأسّى در همه زمينهها را شامل مىشود، هر چند شأن نزول آن، جنگ «احزاب» است، و مىدانيم، شأن نزولها هرگز، مفاهيم آيات را