وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ».
و جز اين توقعى نمىتوانند داشته باشند «آيا جزائى جز آنچه عمل مىكرديد خواهيد داشت»؟! «هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
«كُبَّت» از ماده «كبّ» (بر وزن جدّ) در اصل به معنى افكندن چيزى به صورت بر زمين است و بنابراين، ذكر «وُجُوه» (صورتها) در آيه فوق از باب تأكيد است.
افكندن اين گروه را به صورت در آتش، به عنوان بدترين نوع عذاب است.
به علاوه چون آنها هنگامى كه مواجه با حق مىشدند، صورت خود را بر مىگرداندند و با همان صورت، از گناه استقبال مىكردند اكنون بايد گرفتار چنين مجازاتى شوند.
جمله «هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» ممكن است پاسخ سؤالى باشد كه در اينجا مطرح مىشود، و آن اين كه: اگر كسى بگويد اين مجازات، مجازات شديدى است.
در پاسخ گفته مىشود: اين همان اعمال شما است كه دامانتان را گرفته، شما جزائى جز اعمالتان نداريد؟ (دقت كنيد).
***
پس از آن در سه آيه آخر اين سوره، روى سخن را به پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله كرده و حقايقى را بازگو مىكند كه در واقع بيانگر اين واقعيت است كه به آنها بگو: من وظائف خودم را انجام مىدهم، چه شما مشركان لجوج ايمان بياوريد و چه نياوريد.
نخست، مىفرمايد: «من مأمورم پروردگار اين شهر مقدس (شهر مكّه) را عبادت كنم»! «إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَةِ».