تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 606

دشمنى ما اهلبيت مى‌باشد». «1»
البته همان گونه كه بارها گفته‌ايم: معنى آيات، وسيع و گسترده است «حسنه» و «سيئه» نيز در اينجا مفهوم وسيعى دارند كه همه اعمال نيك را در بر مى‌گيرد، از جمله ايمان به خدا و پيامبر اسلام و ولايت ائمه عليهم السلام كه در رأس هر كار نيك قرار دارد و مانع از آن نيست كه اعمال صالح ديگر نيز در آيه جمع باشد.
اما اين كه بعضى از اين عموميت به خاطر كلمه «خير» نگران شده‌اند و گفته‌اند: مگر چيزى بهتر از ايمان به خدا پيدا مى‌شود كه پاداش آن باشد؟
پاسخش روشن است؛ زيرا رضا و خشنودى پروردگار از ايمان هم والاتر است، و به تعبير ديگر همه اينها مقدمه براى آن است و ذى المقدمه برتر از مقدمه باشد.
سؤال ديگرى كه در اينجا مطرح مى‌شود اين است كه: ظاهر بعضى از آيات (مانند آيه 2 سوره «حج») اين است كه: وحشت رستاخيز همگان را فرا مى‌گيرد، چگونه صاحبان حسنات از آن مستثنى هستند؟.
آيه 103 سوره «انبياء» پاسخ اين سؤال را بيان مى‌كند؛ چرا كه مى‌گويد:
«مؤمنان صالح از وحشت بزرگ در امانند».
و مى‌دانيم: وحشت بزرگ همان وحشت روز قيامت است، وحشت ورود در دوزخ، نه وحشتى كه به هنگام نفخه صور پيدا مى‌شود (دقت كنيد).
***
آن گاه، به نقطه مقابل اين گروه پرداخته، مى‌گويد: «كسانى كه سيئه و كار بدى انجام دهند به رو در آتش افكنده مى‌شوند»! «وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 606

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست