اى اهل آسمان! خداوند فلان كس را دوست دارد او را دوست داريد، و به دنبال آن، همه اهل آسمان او را دوست مىدارند، سپس پذيرش اين محبت در زمين منعكس مىشود.
و هنگامى كه خداوند كسى را دشمن بدارد، به جبرئيل مىگويد: من از او متنفرم، او را دشمن بدار، جبرئيل او را دشمن مىدارد، سپس در ميان اهل آسمانها ندا مىدهد كه: خداوند از او متنفر است او را دشمن داريد، همه اهل آسمانها از او متنفر مىشوند، سپس انعكاس اين تنفر در زمين خواهد بود». «1»
اين حديث پر معنى نشان مىدهد: ايمان و عمل صالح بازتابى دارد به وسعت عالم هستى، و شعاع محبوبيت حاصل از آن، تمام پهنه آفرينش را فرا مىگيرد، ذات پاك خداوند چنين كسانى را دوست دارد، نزد همه اهل آسمان محبوبند، و اين محبت در قلوب انسانهائى كه در زمين هستند پرتوافكن مىشود.
راستى، چه لذتى از اين بالاتر كه انسان احساس كند محبوب همه پاكان و نيكان عالم هستى است؟
و چه دردناك است كه انسان احساس كند، زمين، آسمان، فرشتهها و انسانهاى با ايمان، همه از او متنفر و بيزارند!
***
پس از آن به «قرآن» كه سرچشمه پرورش ايمان و عمل صالح است، اشاره كرده مىگويد: «ما قرآن را بر زبان تو آسان ساختيم، تا پرهيزگاران را به وسيله آن بشارت دهى، و دشمنان سرسخت و لجوج را انذار كنى» «فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ