نكتهها:
1- آغاز دعوت علنى اسلام
به طورى كه از بعضى از روايات استفاده مىشود آيات «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ* إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ» در «مكّه» نازل شد، بعد از آن كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله سه سال مخفيانه دعوت كرد و عده قليلى از نزديكان پيامبر صلى الله عليه و آله به او ايمان آوردند كه نخستين آنها، از زنان «خديجه» و از مردان «على» عليه السلام بود.
بديهى است دعوت به توحيد خالص، و در هم ريختن نظام شرك و بتپرستى در آن زمان، و در آن محيط كار عجيب و وحشتناكى بود و به همين جهت از همان آغاز اين مسأله نمايان بود كه: گروهى به استهزاء برمىخيزند به همين جهت خداوند به پيامبرش قوت قلب مىدهد كه: از انبوه دشمنان و استهزاء كنندگان نهراسد، و دعوت خود را آشكارا و علنى سازد، و به يك مبارزه پىگير منطقى در اين راه دست بزند. «1»
***
2- تأثير توجه به خدا در قدرت روح
در زندگى انسان، هميشه مشكلاتى بوده و هست و اين طبيعت زندگى دنيا است، و هر قدر، انسان بزرگتر باشد اين مشكلات بزرگتر است، و از اين رو مىتوان به عظمت مشكلاتى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن دعوت بزرگش با آن روبرو بود پى برد.
ولى مىبينيم خداوند به پيامبرش دستور مىدهد: براى كسب نيرو و سعه صدر بيشتر، در برابر انبوه اين مشكلات، به تسبيح پروردگار و نيايش و سجده