بر آستانش روى آورد، اين نشان مىدهد: عبادت اثر عميقى در تقويت روح و ايمان و اراده آدمى دارد.
از روايات مختلف نيز استفاده مىشود: پيشوايان بزرگ هنگامى كه با بحرانها و مشكلات عظيم روبرو مىشدند به درِ خانه خدا مىرفتند و در پرتو عبادتش آرامش و نيرو مىيافتند.
***
3- عبادت و تكامل
مىدانيم انسان موجودى است كه: بالاترين استعداد تكامل را دارد، از نقطه عدم آغاز به حركت كرده، و به سوى بىنهايت همچنان پيش مىرود و هرگز چرخ تكامل او (هرگاه در مسير باشد) متوقف نخواهد شد.
از طرفى مىدانيم: عبادت: مكتب عالى تربيت است، انديشه انسان را بيدار و فكر او را متوجه بىنهايت مىسازد، گرد و غبار گناه و غفلت را از دل و جان مىشويد، صفات عالى انسانى را در وجود او پرورش ميدهد، روح ايمان را تقويت و آگاهى و مسئوليت به انسان مىبخشد.
و به همين دليل ممكن نيست انسان لحظهاى در زندگى از اين مكتب بزرگ تربيتى بىنياز گردد، و آنها كه فكر مىكنند: انسان ممكن است به جائى برسد كه، نيازى به عبادت نداشته باشد، يا تكامل انسان را محدود پنداشتهاند، و يا مفهوم عبادت را درك نكردهاند.
«علامه طباطبائى» در تفسير «الميزان» در اين زمينه بيانى دارد كه: فشرده و خلاصه آن را ذيلًا مىآوريم: «همه موجودات اين جهان به سوى تكامل مىروند، و نوع انسان تكاملش در دل اجتماع صورت مىگيرد، به همين دليل ذاتاً اجتماعى آفريده شده است».