آفريننده جهان هستى است- معبودى از سنگ و چوب تراشيدهاند، با اين حال مىخواهند تو را استهزاء كنند!
***
بار ديگر به عنوان دلدارى و تقويت هر چه بيشتر روحيه پيامبر صلى الله عليه و آله، اضافه مىكند: «ما مىدانيم كه سخنان آنها سينه تو را تنگ و ناراحت مىسازد» «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ».
روح لطيف تو و قلب حساست، نمىتواند اين همه بدگوئى و سخنان كفر و شرك آميز را تحمل كند و به همين دليل ناراحت مىشوى.
***
ولى ناراحت مباش! براى زدودن آثار سخنان زشت و ناهنجارشان «به تسبيح پروردگارت بپرداز و در برابر ذات پاكش سجده كن» «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ»!.
چرا كه، اين تسبيح خداوند، اولًا- اثرات بد گفتار آنها را از دلهاى مشتاقان اللَّه مىزدايد، و از آن گذشته، به تو نيرو و توان مىبخشد، نور و صفا مىدهد، روشنائى و جلا مىآفريند، پيوندت را با خدا محكم مىكند، ارادهات را نيرومند مىسازد، و به تو قدرت تحمل بيشتر و جهاد پىگيرتر و قدم را سختر مىبخشد.
لذا در روايات از «ابن عباس» مىخوانيم: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله غمگين مىشد، به نماز برمىخاست و آثار اين حزن و اندوه را در نماز از دل مىشست.
***
و سرانجام آخرين دستور را در اين زمينه به او مىدهد كه: دست از عبادت پروردگارت در تمام عمر بر مدار «و همواره او را بندگى كن تا يقين فرا رسد» «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ».