دشمن وارد ساختند و در اين ميان برخى شهيد شدند، و در هر دو صورت، گذشته خود را جبران نمودند.
در آيات مورد بحث كه مىفرمايد: وَ يَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ: (متفكّران باايمان، سيّئات خود را با حسنات دفع مىكنند) نيز به همين مطلب اشاره شده است، زيرا انسانِ غير معصوم، خواهناخواه گرفتار لغزشهايى مىشود امّا مهم آن است كه بعد از آن به فكر جبران باشد، نهتنها آثار اجتماعى گناه را با اعمال خيرش بشويد بلكه آن ظلمتى كه از گناه بر قلب و روان آدمى مىنشيند را نيز با «حسنات» پاك كند و به نورانيّت و صفاى فطرى بازگرداند.
اين كار در لسان قرآن «تكفير» (پوشاندن) و پاك كردن ناميده مىشود.
البتّه همانگونه كه در تفسير آيات فوق گفتيم، جمله وَ يَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ شايد اشاره به يك فضيلت اخلاقى مهمّ ديگر باشد و آن اين است كه اولواالالباب بدى ديگران را با بدى پاسخ نمىدهند و به جاى انتقام گرفتن، نيكى مىكنند تا طرف خود شرمنده و شرمسار گردد و به سوى پاكى بازگردد و خويش را اصلاح كند.