تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 263

در صحنه قيامت» مى‌باشد، بديهى است منظور از «لقاء» و ملاقات خداوند ملاقات حسى، مانند ملاقات افراد بشر با يكديگر نيست، چه اين كه خداوند نه جسم است و نه رنگ و مكان دارد كه با چشم ظاهر ديده شود، بلكه منظور، يا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قيامت، پاداش‌هاو كيفرها و نعمت‌ها و عذاب‌هاى او است، چنان كه گروهى از مفسران گفته‌اند.
يا به معنى يك نوع شهود باطنى و قلبى است؛ زيرا انسان گاه به جائى مى‌رسد كه گوئى خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده مى‌كند، به طورى كه هيچ گونه شك و ترديدى براى او باقى نمى‌ماند.
اين حالت، ممكن است بر اثر پاكى، تقوا، عبادت و تهذيب نفس در اين دنيا براى گروهى پيدا شود، چنان كه در «نهج البلاغه» مى‌خوانيم: يكى از دوستان دانشمند على عليه السلام به نام «ذعلب يمانى» از امام عليه السلام پرسيد: هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ: «آيا خداى خود را ديده‌اى»؟!
امام عليه السلام فرمود: أَ فَأَعْبُدُ ما لا أَرَى: «آيا خدائى را كه نبينم پرستش كنم»؟!
و هنگامى كه او توضيح بيشتر خواست امام اضافه كرد:
لاتُدْرِكُهُ الْعُيُونُ بِمُشاهَدَةِ الْعِيانِ وَ لكِنْ تُدْرِكُهُ الْقُلُوبُ بِحَقائِقِ الإِيمانِ:
«چشم‌هاى ظاهر هرگز او را مشاهده نكنند، بلكه قلب‌ها به وسيله نور ايمان او را درك مى‌نمايند». «1»
اين حالت شهود باطنى در قيامت، براى همگان پيدا مى‌شود؛ چرا كه آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشكار است كه هر كوردلى هم ايمان قطعى پيدا مى‌كند.
***

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 263

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست