2- راه پيروزى بر مشكلات
براى پيشرفت و پيروزى بر مشكلات دو ركن اساسى لازم است، يكى پايگاه نيرومند درونى، و ديگر تكيهگاه محكم برونى، در آيات فوق به اين دو ركن اساسى با تعبير «صبر» و «صلوة» اشاره شده است: صبر، آن حالت استقامت و شكيبائى و ايستادگى در جبهه مشكلات است، و نماز، پيوندى است با خدا و وسيله ارتباطى است با اين تكيهگاه محكم.
گر چه كلمه «صبر» در روايات فراوانى به روزه تفسير شده است، «1» ولى مسلماً منحصر به روزه نيست، بلكه ذكر روزه به عنوان يك مصداق بارز و روشن آن است؛ زيرا انسان در پرتو اين عبادت بزرگ، ارادهاى نيرومند و ايمانى استوار پيدا مىكند و حاكميت عقلش بر هوسهايش مسلّم مىگردد.
مفسران بزرگ در تفسير اين آيه نقل كردهاند كه: رسول گرامى اسلام هر گاه با مشكلى روبرو مىشد كه او را ناراحت مىكرد، از نماز و روزه مدد مىگرفت. «2»
و نيز از امام صادق عليه السلام نقل شده: «هنگامى كه با غمى از غمهاى دنيا روبرو مىشويد، وضو گرفته، به مسجد برويد، نماز بخوانيد و دعا كنيد، زيرا خداوند دستور داده: «وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة». «3»
توجه به نماز و راز و نياز با پروردگار، نيروى تازهاى در انسان ايجاد مىكند و او را براى روياروئى با مشكلات نيرو مىبخشد.
در كتاب «كافى» از امام صادق عليه السلام مىخوانيم: كانَ عَلِىٌّ عليه السلام إِذْا هالَهُ شَىْءٌ،