قرآن مجيد كسانى را كه اموال يتيمان را مىخورند به عنوان كسانى معرفى كرده كه
آتش مىخورند: «إِنَّ الَّذينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ
الْيَتامى ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ ناراً» [2] بقيه غذاهاى حرام نيزبى شباهت به اموال يتيمان نيست؛ در روايات آمده است از
جمله موانع استجابت دعا خوردن غذاى حرام است. قبلًا به اين حديث نبوى اشاره كرديم.
امام عليه السلام در يازدهمين توصيه مىفرمايد: «ستم بر ناتوان زشتترين ستم
است»؛ (وَ ظُلْمُ الضَّعِيفِ أَفْحَشُ الظُّلْمِ).
زيرا او قادر بر دفاع از خويشتن نيست. مرحوم كلينى در كتاب كافى از امام باقر
عليه السلام نقل مىكند: «لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ الْوَفَاةُ
ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ
أَبِي عليه السلام حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ
أَوْصَاهُ بِهِ قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ
نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ؛ هنگامى كه پدرم در آستانه رحلت از دنيا بود مرا به سينه
خود چسبانيد و فرمود اين سخنى است كه پدرم در آستانه وفات (شهادت) سفارش كرد و او
از پدرش (امير مؤمنان على عليه السلام) نقل فرمود: كه بپرهيز از ستم كردن بر كسى
كه يار و ياورى جز خدا ندارد». [3] البته ظلم درباره همه كس قبيح است؛ ولى اگر كسى مثلًا به
ثروتمندى ظلم كند و مقدارى از مال او را ببرد، گر چه كار خلافى كرده، ولى لطمه
زيادى بر او وارد نمىشود به خلاف آن كس كه از فقيرى مالى ببرد.