شما كودكان آتش (اولاد مروان يا فرزندان عقبة بن ابى معيط) از ما بهترين زنان جهان (فاطمه عليها السلام) و از شما حمالة الحطب (ام جميل همسر ابو لهب و خواهر ابو سفيان) و امور فراوان ديگر از فضايلى كه ما داريم و رذايلى كه شما داريد»؛ (وَ أَنَّى‌ يَكُونُ ذَلِكَ وَ مِنَّا النَّبِيُّ وَ مِنْكُمُ الْمُكَذِّبُ، وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ مِنْكُمْ أَسَدُ الْأَحْلَافِ‌ [1]، وَ مِنَّا سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مِنْكُمْ صِبْيَةُ النَّارِ، وَ مِنَّا خَيْرُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، وَ مِنْكُمْ حَمَّالَةُ الْحَطَبِ، فِي كَثِيرٍ مِمَّا لَنَا وَ عَلَيْكُمْ!).

به اين ترتيب امام عليه السلام با بيان اين اسنادِ زنده موقعيت خاندان بنى‌هاشم و رسوايى‌هاى بنى‌اميّه و هم پيمانان آنان را بر شمرده به گونه‌اى كه جاى انكار براى كسى باقى نمى ماند و اين است معناى فصاحت و بلاغت در سخن.

در اينكه منظور از مكذّب كيست، شارحان نهج‌البلاغه نظرات متفاوتى داده‌اند و گاه افرد گمنامى را به عنوان مكذّب بر شمرده‌اند كه انسان را به تعجب مى‌آورد در حالى كه روشن‌ترين مصداق مكذّب در تاريخ اسلام همان ابو جهل است چه او را از بنى اميه بدانيم و چه ندانيم، زيرا امام عليه السلام فضيحت‌هاى بنى‌اميّه و اقوام وابسته به آنها را بيان مى‌كند كه هم‌عقيده و هم‌پيمان آنان بودند.

در مورد «اسداللَّه» هيچ گفتگويى در ميان مفسران نيست كه منظور حضرت حمزه است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله او را به اين لقب مفتخر ساخت و در مورد «اسد الاحلاف» نيز احتمالات متعدّدى داده شده در حالى كه روشن‌ترين تفسير آن ابو سفيان است كه در جنگ‌هايش بر ضد اسلام از طوايف مختلف مشركان پيمان مى‌گرفت كه آخرين جنگ احزاب بود.

همچنين در مورد تفسير «صِبْيَةُ النَّارِ» (كودكان دوزخ) نظرات مختلفى از سوى شارحان نهج‌البلاغه ابراز شده ولى از همه مناسب‌تر اين است كه منظور

[1]. «الاحلاف» جمع «حلف» بر وزن «جلف» به معنى پيمان و «حلف» بر وزن «حرف» به معنى سوگند ياد كردن است و از آنجا كه پيمانها را با سوگند مؤكد مى‌سازند به آن حلف گفته مى‌شود.