بنى‌اميّه درآميخته‌اند و ازدواج كرده‌اند، دليل بر يكسان بودن آنهاست، بلكه اين نوعى تفضل و ايثار بوده است مى‌فرمايد: «هرگز عزت ديرين و عطاياى پيشينِ ما بر قوم و قبيله شما مانع نشد كه ما با شما آميزش و اختلاط داشته باشيم؛ به همين دليل ما از طايفه شما همسر گرفتيم و از دختران قبيله خويش به شما همسر داديم همچون اقوامى كه هم طراز همند در حالى كه شما هرگز در اين پايه نبوديد»؛ (لَمْ يَمْنَعْنَا قَدِيمُ عِزِّنَا وَ لَا عَادِيُّ طَوْلِنَا [1] عَلَى‌ قَوْمِكَ أَنْ خَلَطْنَاكُمْ بِأَنْفُسِنَا؛ فَنَكَحْنَا أَنْكَحْنَا، فِعْلَ الْأَكْفَاءِ [2]، وَ لَسْتُمْ هُنَاكَ!).

امام عليه السلام اين سخن را از اين جهت مى‌گويد كه لحن نامه معاويه اين بوده كه بنى‌اميّه را هم‌طراز بنى‌هاشم مى‌دانست در حالى كه بنى‌هاشم كانون نبوّت و ولايت و بنى‌اميّه سردمدار كفر و شقاوت بودند؛ ولى هنگامى كه ظاهراً مسلمان شدند، اسلام با آنها معامله هم‌طراز و اكفاء كرد؛ به همين دليل پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله با ام حبيبه كه دختر ابوسفيان بود ازدواج نمود و پيغمبر دخترش ام كلثوم را به ازدواج عثمان در آورد.

آن گاه امام عليه السلام در ادامه اين سخن براى اينكه با دليل روشن و برهان دندان‌شكن، تفاوت بنى‌هاشم و بنى‌اميّه و خاندان وابسته به آنها را روشن سازد مى‌فرمايد: «چگونه مى‌توان اين دو گروه را با هم يكسان دانست در حالى كه از ميان ما پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله برخاست و از ميان شما تكذيب كننده (اى همچون ابو جهل)، از ميان ما شير خدا (حمزه) و از ميان شما شير پيمان‌هاى ضد اسلامى (ابو سفيان) از ميان ما دو سرور جوانان بهشت (حسن و حسين عليهما السلام) و از ميان‌

[1]. «طول» به معناى امكانات و توانايى مالى است، به معناى فضل و بخشش نيز آمده است و در اصل از «طول» در مقابل «عرض» گرفته شده، زيرا توانايى‌هاى مالى يا جسمى يك نوع طول قدرت انسان را مى‌رساند و «ذى الطول» به معناى بخشنده است، بنابراين تعبير «عادى طولنا» در جمله بالا به معناى عطاياى هميشگى ماست.

[2]. «الاكفاء» جمع «كفؤ» بر وزن «قفل» به معناى هم‌رديف و هم‌طراز در شخصيت است.