همه از نسل عبد مناف هستيم»؛ (وَ أَمَّا قَوْلُكَ: إِنَّا بَنُو عَبْدِ مَنَافٍ، فَكَذَلِكَ نَحْنُ).

آن گاه امام عليه السلام به تفاوت‌هايى كه ميان او و معاويه وجود داشته پرداخته و آن را در پنج قسمت بيان مى‌دارد.

نخست اشاره به شرافت نسبى مى‌كند و مى‌فرمايد: «ولى اميّه هرگز همانند هاشم و حرب همچون عبدالمطلب و ابوسفيان چون ابوطالب نبودند»؛ (وَ لَكِنْ لَيْسَ أُمَيَّةُ كَهَاشِمٍ، وَ لَا حَرْبٌ كَعَبْدِالْمُطَّلِبِ، وَ لَا أَبُوسُفْيَانَ كَأَبِي‌طَالِبٍ).

اشاره به اينكه جد اعلاى تو اميّه و جدّ ادناى تو حرب و پدرت ابوسفيان بود كه همگى در ميان عرب به شرارت و پستى معروف بودند در حالى كه جدّ اعلاى من، هاشم و جدّ ادناى من عبدالمطلب و پدرم ابوطالب است كه همه از سادات عرب و سخاوتمندان و پاكان و نيكان بودند؛ چگونه مى‌توان آنها را با يكديگر يكسان دانست.

آن گاه به تفاوت دوم و سوم اشاره كرده مى‌فرمايد: «و نيز هرگز مهاجران چون اسيران آزاد شده نيستند و نه فرزندان صحيح النسب همانند منسوبان مشكوك»؛ (وَ لَا الْمُهَاجِرُ كَالطَّلِيقِ‌ [1]، وَ لَا الصَّرِيحُ‌ [2] كَاللَّصِيقِ). [3]

اشاره به اينكه من از نخستين مهاجران از مكّه به مدينه‌ام كه همواره در خدمت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بودم ولى تو و پدرت ابوسفيان همچنان در شرك و كفر در مكّه مانديد تا روزى كه مكّه به وسيله لشكر اسلام فتح شد و پيامبر صلى الله عليه و آله حكم آزادى تو و ساير اسيران را با گفتن: «اذهبوا انتم الطلقاء» صادر فرمود.

از سوى ديگر نسب ما روشن است ولى درباره نسب تو بسيار گفتگوست؛ گروهى تو را فرزند ابوسفيان نمى‌دانند، بلكه فرزند نامشروع مسافر بن ابى عمرو

[1]. «طليق» به معناى اسير آزاد شده است از ريشه «طلاق» به معناى رهايى گرفته شده است.

[2]. «صريح» به كسى گفته مى‌شود كه نسب او خالص و روشن باشد.

[3]. «لصيق» نقطه مقابل صريح است و به معناى كسى است كه نسب او روشن نيست و او را به شخص يا قبيله‌اى نسبت مى‌دهند.