آنگاه امام عليه السّلام به ذكر دليلى براى لزوم تحصيل زاد و توشه جهت سفر آخرت، پرداخته مى‌فرمايد: «زيرا گردنه سخت و منزلگاههاى مخوف و هولناكى در پيش داريد كه بايد در آنها وارد شويد و نزد هريك توقّف كنيد (و پاسخگوى اعمال خود باشيد)»؛ (فإنّ أمامكم عقبة كؤودا [1]، و منازل مخوفة مهولة [2]، لابدّ من الورود عليها، و الوقوف عندها).

اين گردنه سخت و منزلگاههاى خوفناك، اشاره به مرگ و منزلگاههاى آخرت است، زيرا در روايتى امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: «در قيامت پنجاه موقف است و هر موقفى به اندازه هزار سال از سال‌هاى دنيا به طول مى‌انجامد؛ إنّ في القيامة خمسين موقفا كلّ موقف كألف سنة ممّا تعدّون» [3] شبيه همين معنا به صورت مشروح‌ترى از امير مؤمنان على عليه السّلام نقل شده است‌ [4] و احتمالا در هر موقفى از اين مواقف يكى از اعمال واجبه مانند نماز و روزه و امر به معروف و نهى از منكر و يا گناهان كبيره مورد سؤال قرار مى‌گيرد كه صاحبان آنها بايد در شرايط سخت و هول‌انگيزى پاسخگو باشند. اگر از آنها به سلامت بگذرند راهى كانون رحمت خدا، بهشت‌برين مى‌شوند وگرنه گرفتار خواهند شد.

به تعبير ديگر، همان‌گونه كه مرحوم شيخ مفيد فرموده است: منظور از اين عقبات (گردنه‌ها) اعمال واجب است كه هركدام تشبيه به گردنه‌اى شده است و همان‌گونه كه عبور از گردنه‌ها سخت و طاقت‌فرساست، جواب‌گويى از اين اعمال نيز دشوار است.

قرآن مجيد در سوره «بلد» مى‌فرمايد: « «فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِيناً»

[1]. «كئود» از ريشه «كأد» به معناى شدّت و صعوبت گرفته شده و عقبه «كئود»، گردنه سخت و صعب العبور است.

[2]. «مهولة» از ريشه «هول» به معناى ترس است و «مهول» اسم مفعول؛ يعنى خوفناك.

[3]. بحار الانوار، ج 7، ص 126، ح 3.

[4]. همان مدرك، ص 111، ح 42.