سپس در تأكيد همين معنا با عبارات تكان دهنده ديگرى مى‌افزايد: «احوالش ناپايدار و حالاتش دگرگون (به‌گونه‌اى كه) زندگى در آن نكوهيده و نامطلوب و امنيّت در آن ناياب و معدوم است»؛ (أحوال مختلفة، و تارات‌ [1] متصرّفة [2]، العيش فيها مذموم، و الأمان منها معدوم).

سرتاسر تاريخ بشر پر از شواهد زنده‌اى بر اين گفتار پرمعناى مولاست و از آن فراتر، آيات قرآن مجيد است كه از سرگذشت پيشينيان پرده بر مى‌دارد.

از جمله صحنه بسيار عبرت‌انگيزى است كه از زندگى ثروتمند معروف بنى اسرائيل قارون در اواخر سوره قصص، ترسيم كرده است.

يك روز قارون با تمام زر و زيور و خدم و حشم و دم و دستگاه خود در ميان بنى اسرائيل ظاهر مى‌شود و با تمام قدرت و ثروتش از برابر چشمان آنها رژه مى‌رود، آنچنان كه گويى در دل دنياپرستان بنى اسرائيل، قند آب مى‌شود و فرياد يا «يا لَيْتَ لَنا مِثْلَ ما أُوتِيَ قارُونُ» سر مى‌دهند.

فرداى آن روز كه با يك زلزله آميخته با «خسف» زمين، قارون و تمام اموال و ثروتش را در كام خود فرومى‌برد آن دنياپرستان ديروز در وحشت فرومى‌روند و اين سخن را مى‌گويند « «لَوْ لا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا لَخَسَفَ بِنا» اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود ما را نيز به قعر زمين فرومى‌برد (و به سرنوشت قارون گرفتار مى‌شديم)».

در عصر و زمان ما نه تنها اين گونه حوادث كم نيست، بلكه دامنه وسيع‌تر و گسترده‌ترى پيدا كرده و صحنه‌هايى كه همه روز با چشم خود ناظر آن هستيم.

سپس امام عليه السّلام در پايان اين فراز، تشبيه جالبى درباره حوادث دنيا و ساكنان دنيا دارد، مى‌فرمايد: «اهل دنيا همواره هدف تيرهاى بلا هستند، كه پى در پى بسوى آنها پرتاب مى‌كند و با مرگ نابودشان مى‌سازد»؛ (و إنّما أهلها فيها أغراض‌

[1]. «تارات» جمع «تاره» بر وزن «غارت» به معناى زمان و معمولا به معناى يك مرتبه به كار مى‌رود.

[2]. «متصرّفه» از ريشه «تصرف» يعنى دگرگون كردن.