مستهدفة [1]، ترميهم بسهامها، و تفنيهم بحمامها [2]).

آرى! انسانها در اين جهان هدفهاى بى‌دفاعى هستند در برابر تيرهاى بلاها كه از چپ و راست و بالا و پايين به سوى آنها پرتاب مى‌شود؛ تيرهايى كه كمتر خطا مى‌كند و درست به هدف مى‌خورد و هدف را نابود مى‌سازد.

آيا در ميدانى كه تيراندازان آن را احاطه كرده و مرتّبا انسانى را نشانه‌گيرى مى‌كنند امنيّت و سلامتى وجود دارد؟! آيا زندگى در وسط چنين ميدانى مذموم و منفور نيست؟! ممكن است اين ميدان مملوّ از انواع غذاهاى رنگارنگ و لباسهاى زيبا و جواهرات و زيورها باشد؛ ولى آيا اين امور با آن شرايطى كه اين ميدان دارد مى‌تواند سبب دلخوشى گردد؟! هرگز.

در اينجا داستان معروفى است كه مى‌تواند بى‌وفايى و ناپايدارى دنيا را به خوبى مجسّم كند.

در كتاب كامل مبرّد مى‌خوانيم كه: «روزى يزيد ابن عبد الملك گفت دنيا هيچ گاه براى هيچ كس خالى از ناراحتيها و مشكلات نشده من مى‌خواهم چنين روزى را براى خود فراهم نمايم. هنگامى كه يك روز خلوت كردم هيچ خبرى را به من نرسانيد و مرا با لذاتم در آن خلوتگاه وا گذاريد. سپس معشوقه خود حبابه را صدا زد و گفت: شراب به من بنوشان و آواز بخوان و (به پندار خود) بهترين وسائل عيش‌ونوش را فراهم ساز. در اين هنگام حبابه دانه انارى را برگرفت در دهان خود گذاشت. ناگهان به گلوى او پريد (و در دستگاه تنفس او فرورفت و خارج نشد) و همين سبب مرگ او شد. يزيد ابن عبد الملك چنان ضجّه و فريادى زد كه بيهوش شد. هنگامى كه به هوش آمد گفت من اجازه نمى‌دهم او را

[1]. «مستهدفه» از ريشه «هدف» گرفته شده كه تير به سوى آن پرتاب مى‌شود.

[2]. «حمام» از ريشه «حم» بر وزن «غم» به معناى مقدر ساختن است و به همين مناسبت حمام به مرگ قطعى كه خداوند مقدر ساخته و «حمام» (به كسرح) با «حمام» (به فتح ح) تفاوت دارد، زيرا دومى به معناى كبوتر است.