براى آنان فراهم گشته، در جايى كه خداوند به آنها نظر رحمت افكنده و از سعى و كوشش آنها راضى است و موقعيتشان را مى‌ستايد»؛ (لرأيت أعلام هدى، و مصابيح دجى‌ [1]، قد حفّت بهم الملائكة، و تنزّلت عليهم السّكينة، و فتحت لهم أبواب السّماء، و أعدّت لهم مقاعد الكرامات في مقعد اطّلع اللّه عليهم فيه، فرضي سعيهم، و حمد مقامهم).

اين قسمت از كلام امام در واقع جواب شرطى است كه در جمله گذشته: (فلو مثّلتهم ...) بيان شده بود. امام عليه السّلام در اينجا پنج وصف يا نتيجه مهم براى مراقبتهاى آنها ذكر مى‌فرمايد كه نشانه‌هاى هدايت و چراغهاى تاريكيها هستند. اشاره به اينكه آنها هرگز مانند زاهدان گوشه‌گير نيستند كه تنها گليم خود را از آب بيرون آرند، بلكه ناجيان غريقى هستند كه سعى مى‌كنند غافلان و آلودگان را از غرقاب گناه رهايى بخشند و از نظر مقام و موقعيّت آن قدر والامقام‌اند كه فرشتگان، گرداگرد آنها را گرفته و در خدمت آنان‌اند، همان گونه كه قرآن مى‌فرمايد: «الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ» [2]

آرامش و سكينه الهى به مضمون‌ «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ» [3] بر وجودشان سايه افكنده و به مضمون‌ «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ» [4] مقامات توصيف‌ناپذير فصل و رحمت الهى در انتظار آنان است.

راستى هنگامى كه انسان اين كلمات پرمعنا را مى‌خواند كه چگونه اولياء اللّه در پرتو بندگى و عبوديّت، به جاهايى مى‌رسند كه به جز خدا نبيند، در فكر فرو مى‌رود كه اين انسان چه لياقت بزرگى دارد اگر قدر آن را بداند و استعداد خويش‌

[1]. «دجى» جمع «دجية» بر وزن «لقمه» به معناى ظلمت است. اين واژه به معناى مفرد (تاريكى) نيز به كار مى‌رود.

[2]. فصلت، آيه 30.

[3]. فتح، آيه 4.

[4]. قمر، آيه 54- 55.