نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 178
و اطرافش را پايان داد و آن را خشك نمود و بسترى آرام (براى زندگى انسانها)
قرار داد و همچون فرشى براى آنها گسترده ساخت؛ برفراز دريايى پهناور و راكد كه
ايستاده بود و حركت نمىكرد؛ تنها بادهاى شديد آن را برهم مىزد و ابرهاى پرباران
به حركتش درمىآورد. (آرى!) «در اين امور درس عبرت بزرگى است براى كسانى كه اهل
خشيّتند و احساس مسئوليت دارند».
شرح و تفسير آفرينش كوهها
امام عليه السّلام بعد از بيان آفرينش آسمانها و زمين و قرار گرفتن كره خاكى
در جايگاه خود به شرح يكى از پديدههاى مهمّ زمين كه نقش بسيار مؤثّرى در زندگى
انسانها و ساير موجودات زنده دارد، پرداخته مىفرمايد: «خداوند (بعد از آن)،
صخرهها و تپّهها و كوههاى محكم آن را آفريد و آنها را در محل خود ثابت نگه داشت
و در قرارگاهشان مستقر نمود، (بهگونهاى كه) قلّههاى آنها در هوا پيشروى كرد و
ريشههاى آن در آب فرورفت»؛ (و جبل [1] جلاميدها [2]، و نشوز [3] متونها [4] و أطوادها [5]، فأرساها في
مراسيها، و ألزمها قراراتها. فمضت رؤوسها في الهواء، ورست أصولها في الماء).
از نظر علمى مسلّم است كه سطح زمين پيش از آنكه سرد شود چندان پستى و بلندى
نداشت؛ ولى با سرد شدن چين خوردگيها در سطح زمين نمايان شد
[1]. «جبل» از ريشه «جبل» بر وزن
«جبر» به معناى آفرينش گرفته شده است و ريشه اصلى آن جبل به معناى كوه است و از
آنجا كه كوه، موجودى ثابت است به آفرينش تغيير ناپذير جبلّه گفته شده است.
[2]. «جلاميد» جمع «جلمود» بر وزن
«خرطوم» به معناى صخره و كوه است.
[3]. «نشوز» جمع «نشز» بر وزن «نشر»
به معناى تپّه و قطعات مرتفع زمين است. اين واژه معناى مصدرى نيز دارد و به معناى
خوددارى كردن از انجام وظيفه است؛ مانند نشوز زن در برابر همسر.
[4]. «متون» جمع «متن» به معناى محكم
و گاه به معناى صاف و مستوى مىآيد و در اينجا همان معناى اوّل مراد است.