صفت برجسته آغاز مى‌كند، مى‌فرمايد: «پرهيزكاران در اين دنيا صاحب فضايلى هستند:

گفتارشان راست، لباسشان ميانه‌روى و راه رفتنشان تواضع و فروتنى است»؛ (فالمتّقون فيها هم أهل الفضائل، منطقهم الصّواب، و ملبسهم الاقتصاد، و مشيهم التّواضع).

جمله‌ «منطقهم الصّواب» اشاره به نخستين گام در خودسازى و تربيت انسانهاست و آن اصلاح زبان است؛ زبانى كه بيشترين گناهان كبيره با آن انجام مى‌شود و بهترين عبادات به وسيله آن صورت مى‌گيرد و اگر اصلاح شود، همه وجود انسان رو به صلاح مى‌رود و اگر فاسد شود، همه رو به ويرانى مى‌گذارند.

واژه «صواب»، در اينجا، مفهوم بسيار گسترده‌اى دارد و هرسخن حق و مفيدى را شامل مى‌شود. آرى، پرهيزكاران قبل از هركار به اصلاح گفتار خويش مى‌پردازند و به همين دليل، سالكان طريق الى اللّه معتقدند كه اوّلين گام در اصلاح خويشتن، اصلاح زبان است كه اصلاح آن مايه اصلاح ساير اركان است. قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيداً يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد پرهيزكارى پيشه كنيد و سخن صحيح بگوييد تا خداوند اعمال شما را اصلاح كند و گناهانتان را ببخشد». [1]

اصلاح اعمال و غفران ذنوب به دنبال تقوا و قول سديد، قرينه خوبى بر رابطه اينها با يكديگر است.

تعبير به‌ «ملبس» در جمله‌ «و ملبسهم الاقتصاد» [2] كه به عنوان دومين فضيلت مهم پرهيزكاران ذكر شده است اگر در معناى حقيقى به كار رود، اشاره به همان لباس ظاهرى است كه بايد نه اسراف و تبذير در آن باشد و نه سخت‌گيرى و خساست، همان‌گونه كه بسيارى از شارحان نهج البلاغه فهميده‌اند.

[1]. احزاب، آيه 70 و 71.

[2]. «اقتصاد» از ريشه «قصد» به معناى ميانه‌روى است و اعتدال در هرچيزى را شامل مى‌شود.