فصار مثابة [1] لمنتجع‌ [2] أسفارهم، و غاية لملقى رحالهم‌ [3]. تهوي إليه ثمار الأفئدة من مفاوز [4] قفار [5] سحيقة [6] و مهاوي‌ [7] فجاج‌ [8] عميقة، و جزائر بحار منقطعة).

اين تعبيرات زيباى امام برگرفته از آيات شريفه قرآن مجيد است؛ امام عليه السّلام مكّه را به عنوان‌ «مثابه» (جايگاه، پناهگاه و مركز اجتماع) شمرده، همان‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً» به خاطر بياوريد هنگامى خانه كعبه را محلّ اجتماع و مركز امن‌وامان قرار داديم». [9]

از آن تعبير به‌ «منتجع» (محلّى كه براى سود به آنجا مى‌روند) كرده، همان‌گونه كه در قرآن مجيد آمده است: « «لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ» مردم به زيارت خانه خدا مى‌روند تا بهره‌هاى فراوان از آن گيرند». [10]

جمله‌ «تهوى اليه ثمار الافئده» برگرفته از آيه شريفه « «فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ» خداوندا دلهاى مردم را به آنها متوجه ساز» مى‌باشد. [11]

[1]. «مثابة» به معناى محل بازگشت از ريشه «ثوب» بر وزن «فوق» به معناى بازگشتن گرفته شده است.

[2]. «منتجع» يعنى محل فايده از «نجوع» به معناى مفيد بودن گرفته شده است و لذا به چراگاه و آسايشگاه و محل تفريح نيز منتجع گفته مى‌شود.

[3]. «ملقى رحالهم» يعنى بارانداز آنها، از ريشه «القاء» و «رحال» جمع «رحل» گرفته شده است.

[4]. «مفاوز» جمع «مفازه» به معناى بيابان است.

[5]. «قفار» جمع «قفر» به معناى خالى بودن از سكنه است.

[6]. «سحيقة» به معناى دور دست از «سحق» بر وزن «سقف» به معناى كوفتن و نرم كردن و دور ساختن گرفته شده است.

[7]. «مهاوى» جمع «مهواى» به معناى گرداب و پرتگاه است از «هوىّ» بر وزن «حلىّ» با ضم «ح» و تشديد «ى») به معناى سقوط كردن و پايين افتادن گرفته شده است.

[8]. «فجاج» جمع «فج» به معناى گردنه و گذرگاه ميان دو كوه است از «فج» بر وزن «حجّ» به معناى پاها را از هم گشادن و دور كردن گرفته شده است.

[9]. بقره، آيه 125.

[10]. حج، آيه 28.

[11]. ابراهيم، آيه 37.